می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم

کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم ثبت جلسات درمانی نویسنده ی کتاب، بک سهی برای بیماری افسرده خویی یا همان اختلال افسردگی مداوم (حالتی از افسردگی مدام و سبک) است. این دسته از افراد، در ظاهر خوب به نظر می رسند اما از درون درحال نابودی اند و حسی مبهم بین خوب نبودن و در عین حال ویران نشدن دارند.

بک سهی با نوشتن کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم، امیدوار است که افرادی که وضعیتی مانند او دارند با خواندن این کتاب با خود بگویند، پس من تنها کسی نیستم که این حس را دارد، یا حالا می فهمم دیگران هم این حس را دارند و کماکان به زندگی خود ادامه می دهند. از نظر نویسنده هنر یعنی تحت تاثیر قرار دادن ذهن و قلب دیگران.

به گفته ی او «هنر به من باور می دهد؛ این باور که شاید امروز روزی عالی نباشد، اما باز هم روز خوبی است. این باور که بعد از یک روز افسردگی هنوز هم می توان با کوچکترین چیز قهقه سر داد. همچنین به این درک رسیده ام که آشکار کردن تاریکی وجودم به اندازه ی آشکار کردن روشنی ام عادی و طبیعی است. امیدوارم با به کارگیری این هنر شخصی بتوانم راهم را به قلب دیگران باز کنم، درست همان طور که این کتاب راهش را به دستان شما باز کرده است.»

درباره کتاب می خواهم بمیرم ولی دوست دارم دوکبوکی بخورم

نشانه های اصولی مانند شنیدن یک سری صدا، افکار مزاحم و ناخوانده و خودزنی تنها نشانه های افسردگی نیست. همان طور که آنفولانزای ساده می تواند کاری کند تمام بدنمان درد بکشد، یک افسردگی سطحی هم می تواند کل ذهن ما را به درد مبتلا کند.

از بچگی درون گرا و حساس بودم. خاطراتم درست یادم نمی آید اما طبق نوشته های دفترچه ی خاطراتم از همان کودکی مثبت اندیش نبودم و هر از گاهی دمق می شدم. دوران دبیرستان بودم که افسردگی به طور جدی در من رخنه کرد، روی درس خواندنم اثر گذاشت، اجازه نداد به دانشگاه بروم و در نتیجه آینده ام را مختل کرد

خلاصه کتاب

اسمش را چه بگذاریم؟ – افسردگی؟ او دائما احساس پستی، اضطراب، شک و تردید بی پایان به خود می کند، اما نسبت به دیگران نیز به شدت قضاوتگر است. او احساسات خود را به خوبی در محل کار و با دوستان پنهان می کند. تلاشهای او طاقت طاقت فرسا هستند و او را از ایجاد روابط عمیق باز می دارند. این نمی تواند عادی باشد. اما اگر او تا این حد ناامید است، چرا همیشه می تواند به غذای خیابانی مورد علاقه اش، کیک برنجی تند و تیز تتئوک بوکی، تمایل پیدا کند؟ آیا زندگی فقط همین است؟

بک با ضبط دیالوگ های خود با روانپزشکش در یک دوره 12 هفته ای، شروع به تفکیک حلقه های بازخورد، واکنش های تند و رفتارهای مضری می کند که او را در چرخه ای از خود آزاری محبوس می کند.