شائولین در زبان ماندارین به معنای جنگل کوچک یا جنگل جوان و نام معبدی قدیمی و معروف است که در کوه های سونگ شان Song Shan در استان دنگ فنگ در ایالت هنان Henan واقع در قسمت مرکز چین قرار دارد. این معبد شائولین سو، شائولین چی و در زبان کانتونی سیولام Sil Lum نامیده شده و در ژاپن بنام شورینجی شناخته می شود.
راهب مشهور بودهیدهارما در قرن 6 میلادی هجده حرکت معروف خود، شیپالوهان شو را در آنجا پایه گذاری کرده است. این معبد در سال 495 میلادی به دستور امپراطوری از سلسله وی شمالی بنام هسیائو وِن Hsiao Wen و برای راهبی هندی بنام باتواو Batuo یا فوتواو Fotuo بنا شده است.
گفته می شود که قبل از آمدن بودهیدهارما (تامو) دو مریدِ راهب باتواو، بنام های هوئی گوانگ و سِنگ جو در هنرهای رزمی مهارت داشته اند لذا سبک های شائولین زودتر از آمدن تامو، شروع شده اند. در طی سلسله کی (577 م 550 م) راهبان شائولین، مهارت های فراوانی در هنرهای رزمی و اسب سواری بدست آورده بودند.
کونگ فو که در اصل تمریناتی برای حفظ سلامت جسمانی بود به ناگزیر برای دفاع در برابر مهاجمان به معبد نیز استفاده می شد. در نهایت شائولین به راهبان مبارزش که در کونگ فو مهارت تمام داشتند، مشهور شد. این راهبان بودایی به رعایت اصولی تحت عنوان اخلاق رزمی مقید بودند. این اصول شامل ممنوعیت هایی از جمله خیانت نکردن به استاد و مبارزه نکردن برای اهداف بیهوده بود. همچنین هشت قانون برای ضربه زدن یا ضربه نزدن به برخی از نواحی بود به نحوی که حریف، دچار آسیب و جراحات شدید نشود.
کتاب آموزش هنرهای رزمی شائولین نوشته رابرت اسمیت یک منبع آموزشی مفید و یک راهنما برای یادگیری هنرهای رزمی شائولین است.
